Türkiye’de Güney Ege ve Batı Akdeniz bölgelerinde sınırlı alanlarda yetişir. Yerel dilde “Günlük ağacı” olarak bilinen sığla, 20 metreye kadar boylanabilir ve görünüş olarak çınara benzer. Marmaris ve Datça bölgelerinde dere boylarında, Köyceğiz ve Fethiye civarında ise taban suyu yüksek olan düzlüklerde korulukları vardır. Subtropikal iklim özellikleri görülen sıcak, nemli ve suyu bol yerlerde yetişir. Günümüzde sadece ve çok büyük oranda Aydın, Muğla ve Antalya çevresinde yayılım gösteren sığla (günlük – Liquidambar orientalis), orman vasfında yalnızca Köyceğiz’de görülür. Sığla geçmiş jeolojik dönemlerden bize miras kalan bu özelliğiyle, Relikt olarak nitelenen bir ağaç türüdür ve Türkiye’ye özgü türlerden biri olarak nitelendirilir. Özellikle narenciye tarımı ve yerleşme baskıları nedeniyle son derece hassas bir duruma gelen tür, bu nedenle Dünya Doğayı Koruma Birliği (IUCN) tarafından, küresel ölçekte Hassas (Vulnerable) düzeyde nesli tehlike altında olarak sınıflandırılmıştır. Sığla ağacı ve ormanı sadece doğal açıdan değil aynı zamanda kültürel açıdan da son derece önemlidir.